Biliyorum, cok sey soyleyecektin bana. Bunu da cok istiyordun. Hayatinin sirlarina ortak edecektin beni. Kendini anlatacaktin. Ozlemlerinden, beklentilerinden, yasantindan, meraklarindan, begenilerinden, umutlarindan soz edecektin bana...
Ama sen sustun...
Sen anlatacaktin, ben dinleyecektim. Gozlerim gozlerinde, hic bikmayan bir dinleyici olacaktim karsinda. Ne kadar konusursan o kadar mutlu olacaktim. Agzindan cikan her cumleyi beynime kaziyacaktim ve sonsuza kadar cikmayacakti oradan o sozlerin...
Ama sen sustun...
En sevdigim sarkiyi soyleyecektin, ben sana eslik edecektim. Serefime kalkan kadehine gulumseyerek bakacaktim. Once “raki sisesinde balik olacaktik”, sonrasinda, her serefe kalkan kadehte “Umit Yasar”i anacaktik;
“Sirim senin agzinda dualasir
Ses ahenk olur soz manalasir
Asigim diyerek hor gorme beni
Seni seven olmez evliyalasir.”
Ama sen sustun...
Hayallerini anlatacaktin bana. Bense anlattigin her hayalinin bas rolunde olacaktim. Yagmur yagacakti, senin semsiyeni saklayacaktim, kosacaktin pesimden. Yakalayinca beni sirilsIklam sarilacaktin. “Gidelim buralardan” diyecektin, git git bitmeyecekti ciktigimiz yollar...
Ama sen sustun...
Bana sevdalarini anlatacaktin, yuregim heyecanla carpacakti. Bir sevgiliye sunus gibi sozcuklerin kalbime isleyecekti. Konussaydin sozcuklerine sarilacaktim. Gozlerimi kapatip isini pervasizca hissedecektim tenimde. Kokunla sarhos olacaktim...
Ama sen sustun...
Kelimeler tutuldu sende. Ben de gozlerinle konustum. Daldim sonsuz derinligine. O derinliklerde sakladigin her ne varsa cikardim gun isigina. Utandin, kactin, saklandin ama ilk kez inatciligimla gurur duyum.Tutuldu kelimeler belki sende ama, gozlerin konustu benimle. Sen sustun, gozlerin acti ruhunu bana.
Ama konussaydin, bir de konussaydin, ah konussaydin... Amacsizca ciktigi seferlerden yorulmus kohne bir tekne olurdum kiyilarinda ben.