ve artık sonum çok yakın...
son perdeyle yüzleşmeye hazırım.
dostlarım, açık konuşacağım!
kati durumumu açıklamalıyım.
hayatı dolu dolu yaşadım...
her anayolu baştan sona dolaştım...
ve dahası, çok daha fazlası,
hepsini keyfimce yaptım!
pişmanlık mı? var elbette biraz...
ama sözü edilmeyecek kadar az!
hep yapmam gerekeni yaptım...
ve hepsine istisna olarak baktım.
planladım her dersini hayatın,
ve yolumdaki her dikkatli adımı.
ve dahası, çok daha fazlası...
ben hepsini keyfimce yaptım!
evet, oldu bazı zamanlar...
eminim hatırlayacaksınız!
çiğneyebileceğimden fazlasını,
umarsızca ısırmıştım!
ama bütün bunların yanında,
bir an bile şüphe duyduğumda...
hemen yuttum o lokmayı,
ve tükürüverdim dışarı!
yüzleştim tümüyle,
ve hep bastı ayaklarım yere...
hepsini yaptım keyfimce!
sevdim, güldüm, ağladım...
kaybetmekten payımı fazlasıyla aldım!
ve şimdi... yatışırken göz yaşlarım,
hepsini gülümseyerek hatırlarım! )
düşündüm de bütün bu yaptıklarım...
utanç duymadan anlatılır mı?
utanç mı? hayır, hayır, bu ben değilim!
ben hepsini keyfince yapanım...